Avond vol avontuur in Amed
Door: Elly
Blijf op de hoogte en volg Coy Bouman
03 April 2014 | Indonesië, Amed
vervolg achtste dag: woensdag 2 april 2014
Voor het avondeten moeten we naar een restaurant 200 meter verderop, ook mogelijk om het eten te laten bezorgen. Omdat we de mensen niet wilden laten lopen gaan we zelf op pad. Coby voorop en ik er achteraan. Het loopt niet echt okee met die slippertjes en net dat ik Coby roep om even te wachten – ja, daar komt-ie – ga ik onderuit. Ik schrok mij helemaal kapot. Meteen stoppen er een auto en een scooter. Ik lig nog en ik wil eigenlijk blijven liggen maar gelukkig word ik overeind geholpen. Wat een medeleven! Wel een bloedend been maar het ziet er wel okee uit. Volgens mij hoor ik stemmen dat ik naar de dokter moet. Ik wil niet, maar Coby overtuigt mij door te vragen naar mijn tetanusprik. Nou dat is heel lang geleden. Maar de dokter is niet om de hoek. Ik moet achterop de scooter. NEE, niet door dat verkeer maar ja, er is geen andere optie. Coby achterlatend ga ik het avontuur tegemoet. Het valt mee. Het is rustig op de weg en hij rijdt behoedzaam. Ongelooflijk wat ik onderweg zoal zie, wat een armoe en wat een rotzooi. Overal loslopende honden en pluimvee. Ik had geen tijd om daarbij stil te staan, was tenslotte op weg om ergens te komen waarvan ik niet wist hoe het zou aflopen. Wayan, zo heet mijn held, reed met zijn scooter als enige op de weg. Zouden ze voor mij opzij zijn gegaan? Ik was tenslotte gewond maar hij had geen zwaailicht of sirene. Wayan stelde mij nog wat vragen, ik hoorde niets. Ik zat alleen maar van de ene verbazing in de andere te vallen. We stoppen bij een pand dat door moet gaan voor een artsenpraktijk. Waar zijn we beland? Het had net zo goed een reisbureautje kunnen zijn. Ik kan niet alles verstaan wat er gezegd wordt, af en toe valt er een Engels woord. Ik hoor dat hij mij antibiotica wil geven, maar dat gaat mij echt te ver! Dan mag ik gaan liggen en met heel veel bombari wordt de schaafwond schoongemaakt. Uiteindelijk vertrek ik met een zalfje en iets van pijnstillers. Ik word weer keurig teruggebracht naar het strandrestaurant waar ik Coby heb achtergelaten, maar nu met een schone wond. Coby bestelt wat te eten wat wij verorberen aan een houten bank met kaarslicht midden op het strand.
Tijd voor een welverdiende nachtrust en morgen, donderdag, op de plaats rust.
Heel veel liefs van Elly
Voor het avondeten moeten we naar een restaurant 200 meter verderop, ook mogelijk om het eten te laten bezorgen. Omdat we de mensen niet wilden laten lopen gaan we zelf op pad. Coby voorop en ik er achteraan. Het loopt niet echt okee met die slippertjes en net dat ik Coby roep om even te wachten – ja, daar komt-ie – ga ik onderuit. Ik schrok mij helemaal kapot. Meteen stoppen er een auto en een scooter. Ik lig nog en ik wil eigenlijk blijven liggen maar gelukkig word ik overeind geholpen. Wat een medeleven! Wel een bloedend been maar het ziet er wel okee uit. Volgens mij hoor ik stemmen dat ik naar de dokter moet. Ik wil niet, maar Coby overtuigt mij door te vragen naar mijn tetanusprik. Nou dat is heel lang geleden. Maar de dokter is niet om de hoek. Ik moet achterop de scooter. NEE, niet door dat verkeer maar ja, er is geen andere optie. Coby achterlatend ga ik het avontuur tegemoet. Het valt mee. Het is rustig op de weg en hij rijdt behoedzaam. Ongelooflijk wat ik onderweg zoal zie, wat een armoe en wat een rotzooi. Overal loslopende honden en pluimvee. Ik had geen tijd om daarbij stil te staan, was tenslotte op weg om ergens te komen waarvan ik niet wist hoe het zou aflopen. Wayan, zo heet mijn held, reed met zijn scooter als enige op de weg. Zouden ze voor mij opzij zijn gegaan? Ik was tenslotte gewond maar hij had geen zwaailicht of sirene. Wayan stelde mij nog wat vragen, ik hoorde niets. Ik zat alleen maar van de ene verbazing in de andere te vallen. We stoppen bij een pand dat door moet gaan voor een artsenpraktijk. Waar zijn we beland? Het had net zo goed een reisbureautje kunnen zijn. Ik kan niet alles verstaan wat er gezegd wordt, af en toe valt er een Engels woord. Ik hoor dat hij mij antibiotica wil geven, maar dat gaat mij echt te ver! Dan mag ik gaan liggen en met heel veel bombari wordt de schaafwond schoongemaakt. Uiteindelijk vertrek ik met een zalfje en iets van pijnstillers. Ik word weer keurig teruggebracht naar het strandrestaurant waar ik Coby heb achtergelaten, maar nu met een schone wond. Coby bestelt wat te eten wat wij verorberen aan een houten bank met kaarslicht midden op het strand.
Tijd voor een welverdiende nachtrust en morgen, donderdag, op de plaats rust.
Heel veel liefs van Elly
-
03 April 2014 - 19:17
Gerard:
Nou El wat een moeite je moet doen om ff achter op een scootertje te mogen zitten :-). Gerard.xx -
03 April 2014 - 21:40
Jacqueline:
hey lieve brokkenpiloot! klinkt toch als een spannend avontuur onderweg naar de dokter :-) veel plezier! !! -
04 April 2014 - 22:00
Louis:
Jemig haha heb jij weer. X -
07 April 2014 - 17:08
Naamgenootje Coby Met Ie:
Een lucratievere ambulance zal je nooit meer meemaken! Ze zijn wél zuinig op hun toeristen.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
