Zweten in Sanur
Door: Coby
Blijf op de hoogte en volg Coy Bouman
31 Maart 2014 | Indonesië, Sanur
Derde dag: vrijdag 28 maart 2014: ZWETEN IN SANUR
Na het ontbijt op schaduwrijk terras aan het zwembad, met fluitende papagaai, eerst bij de receptie een plattegrondje met uitleg gekregen, hoe het beste bij het strand te komen. De hoofdstraat, de Jl Danu Tambligan is op zich wel gezellig met al die winkeltjes, warangs (eethuisjes) en restaurantjes maar amper ruimte voor voetgangers. Via een korte doorsteek langs een groot hotel zien we de zee met in de verte de branding over de koraalriffen en het voorste ondiepe stuk met bootjes en vissers die tot over hun knieen in het water staan te vissen. Wat veel fijner is: op de strekdammen staat een aantal afdakjes met dakpannetjes, waar we heerlijk in de schaduw met een aangenaam briesje op zee hebben uitgekeken en de kustlijn 180gr konden volgen. Alles is laagbouw, op een hotel van 10 verdiepingen na. Dit hotel was de grootste Balinese vergissing en sindsdien mogen er geen bouwsels meer verrijzen hoger dan de palmbomen.
We kopen een netje mandarijnen van een fruitverkoopster en peuzelen die lekker op. De zweetvloed die Coby tijdens de wandeling naar zee heeft ondergaan is aardig geluwd, maar we gaan toch eens verder verkennen. Strak langs het strand loopt een verhard voetpad -gelukkig in de schaduw- en ik heb mij vergaapt aan de prachtige Balinezen die de toeristen vriendelijk aanspreken, naar je naam vragen en ook zelf hun naam noemen en dolgelukkig zijn als je meegaat en een paar kledingstukken koopt in hun bazarretje. Mijn driekwart broek is nu veel te warm dus een korte broek erbij gekocht en een luchtig zomerjurkje. Ook Elly laat zich tot een jurkje verleiden.
Verder langs het pad veel terrassen, strandtentjes en massagebanken. En tussendoor veel offerblokken met rieten offerbakjes vol etenswaren voor de goden. Een oudere vrouw, die het leuk vindt om vereeuwigd te worden, zit op de grond die bakjes in elkaar te vlechten.
Jammer genoeg moeten we de kleurrijke boulevard verlaten, terug naar de hete hoofdstraat. Na de lunch gauw naar het hotel en zwemmen in het pislauwe zwembad.
's Avonds een kipgerecht met rijst en ik zwarte rijstpudding met roomsaus toe, typisch Balinees.
Na het ontbijt op schaduwrijk terras aan het zwembad, met fluitende papagaai, eerst bij de receptie een plattegrondje met uitleg gekregen, hoe het beste bij het strand te komen. De hoofdstraat, de Jl Danu Tambligan is op zich wel gezellig met al die winkeltjes, warangs (eethuisjes) en restaurantjes maar amper ruimte voor voetgangers. Via een korte doorsteek langs een groot hotel zien we de zee met in de verte de branding over de koraalriffen en het voorste ondiepe stuk met bootjes en vissers die tot over hun knieen in het water staan te vissen. Wat veel fijner is: op de strekdammen staat een aantal afdakjes met dakpannetjes, waar we heerlijk in de schaduw met een aangenaam briesje op zee hebben uitgekeken en de kustlijn 180gr konden volgen. Alles is laagbouw, op een hotel van 10 verdiepingen na. Dit hotel was de grootste Balinese vergissing en sindsdien mogen er geen bouwsels meer verrijzen hoger dan de palmbomen.
We kopen een netje mandarijnen van een fruitverkoopster en peuzelen die lekker op. De zweetvloed die Coby tijdens de wandeling naar zee heeft ondergaan is aardig geluwd, maar we gaan toch eens verder verkennen. Strak langs het strand loopt een verhard voetpad -gelukkig in de schaduw- en ik heb mij vergaapt aan de prachtige Balinezen die de toeristen vriendelijk aanspreken, naar je naam vragen en ook zelf hun naam noemen en dolgelukkig zijn als je meegaat en een paar kledingstukken koopt in hun bazarretje. Mijn driekwart broek is nu veel te warm dus een korte broek erbij gekocht en een luchtig zomerjurkje. Ook Elly laat zich tot een jurkje verleiden.
Verder langs het pad veel terrassen, strandtentjes en massagebanken. En tussendoor veel offerblokken met rieten offerbakjes vol etenswaren voor de goden. Een oudere vrouw, die het leuk vindt om vereeuwigd te worden, zit op de grond die bakjes in elkaar te vlechten.
Jammer genoeg moeten we de kleurrijke boulevard verlaten, terug naar de hete hoofdstraat. Na de lunch gauw naar het hotel en zwemmen in het pislauwe zwembad.
's Avonds een kipgerecht met rijst en ik zwarte rijstpudding met roomsaus toe, typisch Balinees.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
